Het is het tijdperk van Corona wat ongelofelijk veel teweeg brengt op allerlei verschillende manieren, er is angst, er zijn zorgen en er zijn een heleboel visies over wat er gaande is. Normaliter zou dat allemaal prima naast elkaar kunnen leven maar nu lijkt het veel zwaarder te wegen. Links en Rechts hebben nooit eerder zo ver uit elkaar gestaan, het gaat nu dan ook om Leven en Dood. Links omdat er angst is voor het doorgeven van een besmetting en/of angst voor de dood. Rechts vanwege de motieven achter het hele Covid 19 verhaal en deze juist verantwoordelijk worden geacht voor de overledenen en een beperkte manier van leven.. Het is daarom niet gek dat we nu All Out gaan om elkaar te proberen waarschuwen, informeren, overtuigen en meer Bewustwording willen brengen.

Wat je duidelijk ziet tijdens een crisis en ook tijdens de (rassen)rellen is de verdeel en heers maatschappij:
wij zitten goed, jij bent fout.
Ik heb zelf een duidelijke mening over AL dat wat gebeurt MAAR kan de andere kant ook heel goed begrijpen ondanks het soms frustrerend en verdrietig is.

Misschien is het daarom wel belangrijk om te onthouden dat we er allemaal van overtuigd zijn het juiste te doen en dus is er op het diepste niveau helemaal geen schuld te verwijten aan elkaar. En wanneer we heilig van iets zijn overtuigd, bijvoorbeeld als met een religie, dan kan het een gigantische bedreiging zijn als een ander daar een totaal andere kijk op heeft, je lijkt dan volkomen te vervreemden van elkaar en niet meer dezelfde taal te spreken. Wanneer we er namelijk van overtuigd zijn dat de ander fout zit, zitten we vast in het wellles nietes cirkeltje waar niemand werkelijk wint.

Maar waarom raakt het ons zo sterk? Het raakt ons omdat we het LETTERLIJK persoonlijk nemen, dat wie wij zijn en waar wij voor staan wordt belachelijk gemaakt, genegeerd, er wordt kritiek op geleverd en het doet je pijn omdat wij de persoonlijkheid verwarren met ons werkelijke zelf. We denken dat we onze identiteit letterlijk zijn.

Ieder van ons wordt geboren in een bepaald gezin, in een bepaald milieu, met bepaalde scholing en vriendjes, je wordt dus volledig gevormd vanaf het moment dat je je ogen open doet, alles wat je in deze jonge jaren meemaakt zuig je op als een spons. Samen met je naam, je leeftijd, je uiterlijk en eventuele titels wordt dit je identiteit. We zijn er zo mee verweven dat we ons niet eens afvragen hoe dit in elkaar steekt maar als we ergens anders geboren waren met een andere naam zou JIJ een andere identiteit hebben gehad. Zo zou iemand geboren als dochter van een president in Rusland een andere visie hebben over het leven dan een dochter van een Indiaans stamhoofd of als de dochter van een rijstwerker op een rijstveld in Zuid Oost Azië.. Alles waar je mee opgroeit vormt jou en dit zal jouw mening kleuren over de wereld. Zo is ook bewezen dat de eerste 7 jaar van je leven het meest bepalend zijn. Natuurlijk kan dit hier en daar veranderen gedurende je leven maar de basis is zo goed als geschreven in steen. Het is daarom ook niet vreemd dat wanneer men van alles in het leven verliest zoals geld, status, gezin en huis zij zich vaak niets meer waard voelen, hun identiteit was wat de waarde bepaalde.

Omdat er zoveel mensen zijn, zoveel culturen, landen, religies, opvattingen en overtuigingen is het niet gek dat er miljoenen verschillende meningen zijn over alles wat er maar bestaat en dus logischerwijs vind je een heleboel mensen die anders denken dan jij. Dit zou eigenlijk iets moois mogen zijn als dit met respect naar elkaar zou kunnen bestaan. Ons ego echter zou liever over meerdere aspecten willen dat we denken en zijn zoals wij, dit is gekkenhuis natuurlijk want dit zal nooit bereikt worden, zelfs niet eens in je directe kring om je heen, ieder doet zijn eigen ding op zijn of haar manier en dus zijn er talloze conflicten en frustraties met mensen onderling.

Zou het daarom niet fijn zijn dit te kunnen overstijgen of moeten we ons telkens mee laten slepen van links naar rechts wat een heleboel energie kost, of moeten we dan maar alles maar nemen zoals het komt? Je kan wel degelijk jouw Visie hebben en staan voor je Waarheid echter heeft elk ander hier evenveel recht op ook als zij ‘fout’ zitten (natuurlijk zijn er grenzen en uitzonderingen) Als je dit begrijpt kan het leven een stuk lichter voor je gaan worden omdat je dus niet telkens mee hoeft te gaan in de zwaarte hiervan en dus vast zit in een soapserie die eindeloos dezelfde problemen herhaalt.

Maar hoe kom je daar? Je kunt hier namelijk niet bij met je hoofd, je kunt jezelf er niet naar toe denken, dit kan je alleen voelen en ervaren door te doorzien wat je niet bent. Zodra je de diepte van jezelf gaat ervaren ont-dek je dat je niet slechts je identiteit bent maar dat dit een rol is die je bent gaan spelen. Als je als het ware een soort helicopterview hebt van jezelf en jezelf begint waar te nemen ga je jezelf DOOR krijgen, dit is bij uitstek te leren door te mediteren. Door het telkens waarnemen van je gedachten en ze te zien als wolkjes die voorbij komen terwijl jij de onveranderlijke hemel bent, ga je op een gegeven moment zien dat je niet mee hoeft in elke gedachte alsof zij de hoogste waarheid is en dat je niet aan elke gedachte gehoor hoeft te geven of dat ze opgelost moeten worden of dat er iets mee gedaan moet worden. Zij komen en gaan en als je ze niet DOOR hebt lopen ze met je weg, vandaar dat je mensen veel hoort spreken over: ik heb zoveel aan mijn hoofd, ik zit alleen in mijn hoofd en ik leef vanuit mijn hoofd. Dit is een vrij intense stand van leven, alles wat je denkt wordt immers zo serieus genomen en daar komt het hoofd van de ander nog bij. Vanuit deze stand ben je daarom ook veel in gevecht met jezelf en met de ander, slopend is dit en het kan zo anders..

Zodra je jezelf begint waar te nemen speelt alles wat er gebeurd zich af in jouw ruimte maar jij bent het niet letterlijk zelf, je heet nog steeds hetzelfde, hebt nog steeds last van je rug en bent misschien vaak chagrijnig maar het gebeurt door jou heen. Op deze manier kan je je makkelijker loskoppelen van dat wat zich afspeelt, niet dat je dit hoeft te negeren, sterker nog doorleef de emotie zo diep als je kan, als dit is wat je voelt en je lijf dit aangeeft, het is dan alleen maar natuurlijk om hier gehoor aan te geven. Tegenslagen, kritiek krijgen, afwijzing, alles dat wat naar voelt mag gevoeld worden, dit is wat we juist niet willen maar door hier uiting aan te geven zoals kinderen dat met gemak doen kan het makkelijker verdwijnen uit je systeem. Maar als we verdwalen in allerlei verhalen over wat er gebeurd is zitten we vast in het lijden en zal het veel zwaarder wegen. Wanneer je een diepere laag in jezelf ervaart weet jij dat je niet deze emoties bent en dat wat er gebeurd zelfs op het diepste niveau niet persoonlijk is en dus kun je pijn en negativiteit alsook andere meningen die niet de jouwe zijn veel beter dragen. We leren elkaar aan te vullen in plaats van aan te vallen omdat we beter beseffen dat juist het anders zijn ons samen zijn zo mooi maakt. We hoeven niet hetzelfde te denken, hetzelfde te kunnen en handelen en wanneer er een grens van jou wordt bereikt geef je dit aan maar weet ook dat een ander veranderen vooral kan door Inspiratie en niet alleen confrontatie. Door Integriteit, Eerlijkheid en liefde kom je veel dieper binnen en kan de ander daardoor geraakt worden en wellicht bewogen. Wanneer we slechts aanvallen krijgen we veelal verdediging en hardheid, je connect dan met het schild van de ander en komt niet meer bij elkaar binnen.

Wanneer we kunnen onderscheiden wat onze persoonlijkheid is en wie wij zijn in de Kern wordt dat wat anderen zeggen wat niet overeen komt met jouw visie geen bedreiging meer. Dit betekent niet dat we niet meer boos kunnen worden, geïrriteerd of geraakt, je hoeft jezelf alleen niet meer te verliezen in de strijd voor gelijk. En natuurlijk zullen er soms gedachten zijn over dat anderen ‘zo dom’ of ‘zo oppervlakkig’ of ‘zo lui’ kunnen zijn, je kan er met je hoofd gewoon niet bij! en dit is ook niet mogelijk maar je Hart kan er wel bij, zij kan nog steeds het niet okay vinden maar zij weet dat wij op dit moment niet anders kunnen zijn dan wie we zijn. Vanuit dit Bewustzijn kun je Boosheid voelen en toch is er onder alles Liefde naar deze persoon en dit geldt uiteraard ook voor jezelf, je kan minder blij zijn met bepaalde aspecten maar toch voel je onder alles de liefde die onveranderlijk stroomt..

Maar je werkelijke zelf, hoe kan je dit nou meten..? Dit kan ik je niet geven door woorden alleen, dit kun je alleen ERVAREN en wanneer het komt zul je het WETEN en is er geen twijfel mogelijk, dit is een andere stand van leven, je krijgt een breder en dieper perspectief. Voor mij was het gekomen terwijl het nog niet eens op mijn to do list stond. Daarom weet ik des te meer dat dit bestaat, het was namelijk geen wishful thinking, het was gekomen zonder dat ik wist hoe het heette, achteraf heb ik pas de woorden en de betekenis hiervan gevonden. Daarom voel ik me ook geroepen om anderen hierin Bewust te maken.

Jouw Essentie, jouw Zijn is wie je bent onder alles. Al sinds de mensheid bestaat hebben we hier weet van, het is je Divine Nature, je Goddelijke zelf, het Bewustzijn, Consciousness maar je kan het ook simpeler stellen: het is het leven wat geleefd wordt vanuit het Hart. En dit hoor je al heel je leven: volg je hart, leef vanuit je hart maar er wordt je eigenlijk nooit verteld hoe dit te doen. Als we opgegroeid waren in een wereld die veilig genoeg was en waar de omstandigheden klopten was het vanzelfsprekend geweest maar door het huidige systeem wat zich vooral richt op het hoofd leren we dit af en door traumatische ervaringen alleen maar des te meer. We leven nu in een wereld die wordt geregeerd vanuit het hoofd, we houden van feiten, van onderbouwingen, intellectuele gespreksvoering, en door ons hier op te focussen alleen, kunnen we werkelijke verbinding missen, elkaar niet werkelijk horen of elkaar ontmoeten tussen alle woorden door.

Is het idealistisch om te vechten voor een ander realiteit? waar een Moslim, een Christen, een Hippie en een Atheïst samen aan tafel kunnen zitten genietend van een maaltijd en geïnteresseerd zijn in elkaars verhalen, dat we van elkaar leren en elkaar inspireren simpelweg door gewoon samen te ZIJN?

Misschien voelt dit resonerend, misschien is dit voor jou klinkklare onzin, wat ik probeer is je een beetje te prikkelen, je te herinneren dat er een diepte is in het leven en in jezelf die je kunt ervaren wanneer we even niet als mieren all over the place vooral buiten en om ons heen van alles voor elkaar proberen te krijgen, te regelen en te realiseren. Juist wanneer we pauze nemen en veel meer hier en NU gaan leven en beginnen waar te nemen zul je dit steeds meer gaan zien.

Wanneer je jezelf op deze manier leert kennen ben je echt niet alleen maar Gelukkig maar het leven wordt wel Echter, Authentieker, Natuurlijker en het wordt makkelijker om te VOELEN waar naar toe te gaan, wat te doen en welke keuze te nemen, je Hart zal letterlijk het leven gaan leiden en hier zul je automatisch ook meer trouw aan zijn.

Je kan deze diepte dan ook voelen in de ander als hij of zij dit ook leeft vandaar ook de quote: U can only meet a person as deep as they now themselves, je ziet en voelt elkaar voorbij de woorden, voorbij de small talk, voorbij de glimlach.
Je lijkt meer waardering te krijgen voor dat wat ECHT is en je kan des te beter voelen wat NEP is en niet kloppend.
Je wordt ontvankelijker voor kunst, je kan liefde, ambacht, passie en detail herkennen in mensen en middelen om je heen.
Dit lijkt mij de Diepte van het Leven ervaren en volledig Wakker worden, Enerzijds ben je meer verweven met wat je dan ook doet omdat je meer Aanwezig kan zijn anderzijds kan je het hele spel aanschouwen en zich af laten spelen in de ruimte die jij bent.

Voor zij die nog niet ervaren of denken dat dit niet bestaat zeg ik: lieve schat, LIEFDE kan je ook niet meten en bewijzen maar je kan het wel VOELEN.. dit is exact hetzelfde als met jouw WERKELIJKE zelf.. Het is alsof je naar muziek luistert waar je helemaal in opgaat, er zijn geen beperkende gedachtes meer, er is geen haast want het lied hoeft niet te eindigen, je bent er helemaal mee verweven. Op dat Moment zit je in je Hart en is dit een weergave van het leven vanuit Bewustzijn.. Hoe zou het zijn als je dit door alles heen zou mogen Voelen..? Leer jezelf kennen niet alleen aan de Oppervlakte maar ook in de Diepte en ervaar het Leven zoals jouw Hart het voor jou bedoeld had..

Roxane Young